W zależności od efektów, jakie przynosi nam nasza praca, możemy ją podzielić na dwa rodzaje. Może to być to praca z efektem bezpośrednim, np. sprzątanie mieszkania, czy praca w swoim ogrodzie, czyli taka praca, w której sami jesteśmy wykonawcami uzyskiwanych pożytków, dóbr itp.
Może to być też praca z efektem pośrednim, gdzie za wykonanie swojej pracy najpierw otrzymujemy jakieś pieniądze, a potem za te pieniądze nabywamy dowolne dobra, które fizycznie wykonał ktoś inny.
Skupmy się właśnie na tym drugim rodzaju pracy, który jest istotą naszej gospodarki, nazywanej w tym wypadku gospodarką wymienną.
W przypadku pracy z efektem pośrednim często dochodzi do sytuacji, kiedy nasza praca nie tworzy żadnych efektów i jest to wtedy praca jałowa, a pomimo tego, pobieramy pensje, idziemy do sklepu i korzystamy z efektów pracy innych ludzi. Będę się starał dalej wykazać, że istotną przyczyną występującego zjawiska tzw. bezrobocia jest właśnie praca jałowa.
Innymi słowy, przyczyną tego, że jedni ludzie nie mogą znaleźć pracy jest to, że inni ludzie wykonują pracę jałową, ale mimo wszystko za tą jałową pracę otrzymują pieniądze. Problem ten poruszałem już w niektórych wcześniejszych wpisach. Chciałbym go jednak rozwinąć posługując się modelem obiegu pracy i pieniędzy, ale po kolei.
Firma produktywna, to taka firma, która w jakimś rozpatrywanym okresie osiąga odpowiednio wysoką sprzedaż w stosunku do zainwestowanych środków. Warunkiem jest oczywiście uzyskanie dodatniego zysku, czyli firma musi być rentowna. Dobrym i popularnym wskaźnikiem pokazującym rentowność firmy jest zwrot z inwestycji (stopa rentowności), czyli ROI (ang. return on investment). Wyraża się on wzorem:
Najważniejszą cechą gospodarki jest jej produktywność, czyli zdolność gospodarki do tworzenia dóbr, które stanowią nasze bogactwo. Pytanie jednak jest takie, od czego zależy ta produktywność? Dlaczego jedne państwa są bardziej produktywne a inne mniej? Jako Polacy uważani jesteśmy za naród przedsiębiorczy i pracowity. Ale czy jesteśmy produktywni?
Okazuje się, że wyliczenie wszystkich danin, które płacimy naszemu państwu nie jest zadaniem łatwym. Dużo jest też nieporozumień, co do tego, jak te wszystkie podatki zsumować do kupy, aby obliczyć łączne opodatkowanie naszych zarobków. Postanowiłem więc, że sam to po aptekarsku policzę za pomocą arkusza Excel, który udostępniłem na stronie 
Wyborczy sukces Kongresu Nowej Prawicy w wyborach do Parlamentu Europejskiego 2014 może wielu dziwić, a nawet szokować, zważywszy, że partia Janusza Korwin-Mikkego wygrywa wśród elektoratu w wieku 18-25 lat i nic nie wskazuje na to, żeby to poparcie słabło. Zapewne, gdyby nie to, że w środkach masowego przekazu cele programowe KNP były od wielu lat praktycznie przemilczane, to poparcie dla KNP byłoby jeszcze większe.
Typowy rozkład przychodów w gospodarstwach domowych można zobrazować za pomocą wykresu słupkowego, którego kształt w większości państw przybiera bardzo podobną postać. Każdy słupek odpowiada określonemu przedziałowi przychodów a wysokość słupka określa procentowy udział liczby przychodów z danego przedziału w sumie wszystkich przychodów. Najwyższy słupek wyznacza nam zatem taki przedział przychodów, do którego "wpada" największa liczba gospodarstw domowych. Wszyscy chcielibyśmy się znaleźć w przedziale znajdującym jak najbardziej na prawo na tym wykresie.
Jak podała Gazeta Prawna w artykule "
Dzisiaj z okazji konfiskaty części pieniędzy OFE na rzecz ZUS nasz minister finansów na konferencji prasowej ogłosił, że "w ostatecznym rozrachunku państwo jest gwarantem zabezpieczenia emerytalnego". Oznacza to innymi słowy, że gdyby nie ten ratunkowy transfer pieniędzy z OFE, to państwo by takim gwarantem być nie mogło. Rzeczywiście, dzisiaj państwo jest jeszcze gwarantem bieżących emerytur, ale za kilka lat już nim być nie musi, a likwidując częściowo OFE pozbawia tym samym przyszłych emerytów zapasowego zabezpieczenia, jakim mogłyby być OFE. Akurat zbliżają się wybory, więc rząd ma przynajmniej spokój, a większość "ludu" i tak nie rozeznaje się za bardzo w tych zawiłościach finansów państwa. Ważne żeby emeryturka wpływała dalej na konto.
W klasycznym ujęciu, zjawisko bezrobocia tłumaczy się nadmiarem rąk do pracy w stosunku do oferowanych miejsc pracy. A od czego to zależy? Firmy potrzebują tyle rąk do pracy, ile jest im potrzebne do wytworzenia określonej ilości dóbr, nie mniej i nie więcej. Ilość tych dóbr jest natomiast uzależniona od popytu na te dobra na rynku. Im mniejszy popyt konsumentów, tym mniejszy popyt na jakąkolwiek pracę. Popyt konsumentów jest uzależniony następnie od możliwości finansowych konsumentów, czyli od tego, jakie dobra są w stanie wypracować sami konsumenci itd., itd. i koło się zamyka.
Wiemy już, że maksimum krzywej Laffera (punkt B) odpowiada maksymalnym wpływom podatkowym, jakie państwo może "wycisnąć" z gospodarki. Czy jest to zatem optymalny punkt, do którego powinniśmy dążyć? Istnieją dwie szkoły, które mają odmienne zdanie na ten temat.
Najnowsze komentarze